Otoportredeki bakış, ressamı, hem harici olarak dış dünyada, insanlar arasında, kendi başına dış görünüş hem de iç dünyanın kaynağına yönelik “gören kişi” olarak karakterize edilmiştir. Otoportre sanatı tek içe dönük sanattır. Geleceği gösteren ve görünen arasında, bazı korkunç gerçekler yatmaktadır. Ressam burada renklerle iç dünyasına dönmektedir. Renklerin açıklı koyulu oluşu ressamın met-cezir halinde oluşunu göstermektedir. Renklerin üzerindeki siyah lekeler ressamın hayatında unutamadığı anları temsil etmektedir. Otoportrede kullanılan mavi ile mekanda kullanılan mavinin birleşmesi ressamın içsel olarak rahatlamak isteğinde olduğunu göstermektedir. Ressam; başkaları tarafından incelenebilecek işaretlemelerde kendi kendini sorgulamalar içine giriyor.